Elke maand staan tientallen warme mensen paraat om mee het leven van onze bewoners mooier te maken. Ze houden ons gezellige café De Ruimte open – in de volksmond nog vaak "de cafetaria" genoemd – maar wie binnenstapt, merkt meteen dat dit veel meer is dan dat. Het is een sfeervolle ontmoetingsplek waar bewoners, familie en bezoekers samen genieten van een drankje en elkaars gezelschap. En ja, we zijn ervan overtuigd dat dit gezellige plekje niet zou misstaan tussen de betere horecazaken van Geel.
Daarnaast helpen onze vrijwilligers bij allerlei kleine en grote momenten:
- een wandelingetje maken met een bewoner in een rolstoel
- hulp bieden bij de maaltijd
- even luisteren naar iemands verhaal
- een kaartje leggen of gewoon wat keuvelen
Het lijken misschien eenvoudige dingen, maar ze brengen warmte, verbondenheid en levenskwaliteit. Ze zorgen ervoor dat onze bewoners zich gezien en gewaardeerd voelen – elke dag opnieuw.
Wil jij ook het verschil maken?
Ons team is hartelijk, hecht en divers – vrouwen én mannen, jongeren én ouderen – en we heten nieuwe gezichten met open armen welkom. Of je nu één namiddag per maand komt helpen of vaker, jouw inzet maakt écht het verschil.
Als dank voor hun engagement zetten we onze vrijwilligers ook graag in de bloemetjes. Ons jaarlijkse vrijwilligersfeest is telkens een feest vol dankbaarheid, plezier en verbondenheid – een moment om naar uit te kijken.
Interesse?
Heb je een hart voor mensen en een beetje tijd over? Neem gerust contact met ons op via het contactformulier.
We vertellen je met plezier meer over hoe jij deel kunt uitmaken van ons warme vriendenteam.
Veel liever laten wij nu enkele vrijwilligers zélf nog aan het woord, die reeds van bij de opstart het eerste jaar onze bewoners kwamen begeleiden:
"Vrijwilligerswerk… dat klinkt als: je kiest zelf -binnen de perken natuurlijk- wat je wil doen in je vrije tijd.
Waarom doet ne mens nu vrijwilligerswerk, werken en niet betaald worden? Je moet goed ‘zot’ zijn zeker? Maar als je in Geel geboren en getogen bent dan is dit nogal normaal, hé.
Mag ik mij even voorstellen : ik ben Josée Lievens, woon in de Kollegstraat, ben gehuwd met Theo, moeder van 2 grote zonen (en 2 lieve schoondochters) en sinds kort Moeke Zee van een lieve kleindochter Lauren. Dus dan heb je je handen toch meer dan vol, zou je zeggen?Ik ben beginnen werken op mijn 15 jaar, eerst 7 jaar in het sigarenfabriek, daarna 4 jaar als KAJ-vrijgestelde, 10 jaar in De Kei (vormingsdienst voor mensen met een mentale beperking) en daarna 23 jaar in het MPI in Oosterlo. En nu sinds 2013 op ‘groot verlof’.
Als ik jong was (lang geleden) was ik actief in chiro als leiding, daarna volwassenbegeleidster. Al 35 jaar actief als vrijwilligster bij Vredeseilanden en Werelwinkel en Reggae Geel.
En nu sinds de opening van het woonzorgcentrum Onze-Lieve-Vrouw als vrijwilligster entoesiast bezig met het café De Ruimte en andere losse activiteiten.
En ik moet zeggen… dit geeft me méér dan voldoening. Ik wou altijd iets doen in de zorgsector, maar bij gebrek aan diploma is mij dit nooit gelukt. En ik heb altijd gezegd: als ik ooit op pensioen ben, dan doe ik het. Ofwel wou ik vrijwilligster worden in het kinderziekenhuis (wat er misschien ooit ook nog van komt) ofwel in een woonzorgcentrum.
Om de 14 dagen op donderdag ga ik samen met mijn zus Dimpke (en soms al eens met iemand anders) om 11 uur naar café De Ruimte om daar de tafels klaar te zetten voor de mensen van de serviceflats, die dan met heel veel deugd en plezier samen komen eten.
Wij zorgen ervoor dat het middagmaal op tafel komt, dat we samen met hen eten, praten, lachen, af en toe als eens een schouderklopje geven - het is niet altijd even simpel als je je vertrouwde thuis moet achterlaten en naar een onbekende omgeving gaat.
Maar ik moet wel zeggen dat de meeste onder hen heel content zijn dat ze de stap gezet hebben, zij hebben gezelschap, een eigen ruimte, niets moet maar heel veel kan.Na de middag houden we dan het café verder open tot half vijf waar we heel veel mensen ontmoeten. Niet alleen de bewoners maar ook hun bezoekers appreciëren dat wat ge doet. Af en toe, als we de tijd vinden, doen we ook mee aan andere activiteiten, zoals bingo, naar de tuinconcerten gaan, modeshow, mosselfeesten, …
Genoeg te beleven daar in ons woonzorgcentrum.
Ik zou tenslotte iedereen die een beetje tijd vind willen oproepen om mee te komen doen, je kan zelf je eigen ritme bepalen en voor deze mensen is het een wereld van verschil. Mensen die voor elkaar zorgen…niets is er mooier dan dat ."
Groetjes,
Josée Lievens
"Welkom, bezoeker van onze website!
Wil ik mij even voorstellen?!
Ik heet Marleen, ben 64 jaar en kwam in wonen Geel aan na een verhuis. Van opleiding ben ik polyvalent verzorgende en ik ben momenteel op rust. Daar ik in mijn vorige woonplaats ook reeds bezig was met vrijwilligerswerk zocht ik dit ook hier en vond dit in het woonzorgcentrum Onze-Lieve-Vrouw dat mij ten zeerste bevalt.
De ontvangst was hartverwarmend! Een grote keuze aan activiteiten, met mogelijkheden tot inzet volgens vermogen, en met veel ruimte voor eigen initiatief...
Net door deze ruimte voor eigen initiatief stond ik mee aan de wieg van het maandelijkse zangkoor, wat nu een groot succes is met ruime belangstelling van de bewoners.
Leopold (medevrijwilliger) begeleid het koor op zijn gitaar en zorgt voor de teksten uitvergroot op het scherm... en daarna: zingen maar!
Want:Zingen is een ding
dat maakt de mensen flink
zingen is een ding
dat ons bijeen houdt!Zo, mijn nuttigheidsgevoel is ruimschoots voldaan...
En indien dit u kan aansporen, sluit dan meteen aan bij de ploeg vrijwilligers van Onze-Lieve-Vrouw."Hartelijke groet en misschien tot ziens !
Marleen Bartier
“Na een loopbaan van meer dan 40 jaar en een noodgedwongen inactiviteit, wilde ik vrijwilligerswerk doen, maar wat?
Gelukkig was er in maart 2014 in het woonzorgcentrum Onze-Lieve-Vrouw een opendeurdag en vond ik een foldertje over dat onderwerp. Het boeide me wel, daarom ging ik naar de infoavond. Daarna kwam de vraag of ik in Onze-Lieve-Vrouw enkele keren wilde meedraaien in de cafetaria … en voilà, ik kreeg de microbe te pakken.
Ik was er bij de eerste zondag dat de Ruimte in oktober open ging, en sindsdien ben ik er al vele malen geweest, en het is sindsdien… of ik thuis kom.
Als je ziet wat je kan betekenen voor de bewoners, dan weet je waarvoor je het doet: een lach, een groet, gewoon een teken dat je er voor hen bent, ze zijn zo dankbaar.
Ook helpen bij bingo, verjaardagsfeestjes, paasontbijt.. geeft zoveel voldoening.
Ik wens iedere vrijwilliger dezelfde genoegdoening toe en hopelijk mag ik het zelf ook nog lang doen.”
Jeanne Aegten